سیستم گرمایش گلخانه
نصب و استفاده از انواع سیستم های گرمایشی ذیل باتوجه به اقلیم منطقه، نوع محصول و سطح گلخانه (با رعایت سوخت مناسب و قابل دسترسی) ضروری می باشد:
۱ – هیتر یا کوره های دمنده هوای گرم
۲- سیستم حرارت مرکزی با لوله های آب گرم (سیستم با آب گرم و سیستم با بخار آب)
۳- پا گرمائی و پاسرمائی: از سیستم آب گرم یا بخار آب استفاده می شود.
۴ – استفاده از پرده های ذخیره کننده انرژی جهت جلوگیری از بازتاب و انعکاس حرارت داخل گلخانه به بیرون به خصوص در شب و روزهای سرد و ابری
۵ – استفاده از انرژی های نو مثل انرژی زمین گرمائی، انرژی حرارتی خورشیدی و …
۶ – سیستم های حرارتی موضعی (بخاری های کونوکسیونی یا همرفتی، بخاری های تابشی با انرژی های پائین، بخاریهای گازی، بخاری های با سوخت فسیلی و …)
۷ – کانال نایلون پخش کننده حرارت در سطح پایین گلخانه نصب شود چون هوای گرم به سمت بالا صعود می کند. ۳ تا ۴ کانال پلاستیکی سوراخ شده برای توزیع هوای گرم هیترها برای هر دهنه ۸ متری نصب شود.
۸ – از قرار دادن مخزن سوخت گازوییل در فضای باز حتی المقدور خودداری گردد چرا که خطر یخ زدگی در شب های یخبندان وجود دارد.
۹ – سیستم هشدار دهنده (ترموستات و آلارم) نصب تا نوسانات دمایی کنترل شود.
۱۰ – هر واحد گلخانه بایستی دارای یک مشعل یدک جهت استفاده در مواقع ضروری باشد.
رطوبت نسبی هوا رطوبت داخل گلخانه با توجه به نقش آن در افزایش کمیت و کیفیت محصول و کنترل آفات و بیماری ها، باید به نحو مقتضی در حد بهینه کنترل گردد. بهترین میزان رطوبت نسبی در گلخانه ها حدود ۷۵ درصد می باشد،
رطوبت نسبی کمتر از ۶۰ درصد توام با دمای بیشتر از ۲۵ درجه سانتیگراد، منجر به ریزش غنچه ها و میوه ها می گردد. اگر رطوبت نسبی بالاتر از ۷۵ درصد و دما کمتر از ۲۵ درجه سانتیگراد همراه با تهویه نامناسب باشد، بیماری های قارچی افزایش می یابد، بنابراین استفاده از دستگاه رطوبت سنج جهت کنترل نوسانات دما الزامی است.
اتمسفر و سیستم گرمایش گلخانه
باتوجه به نقش دی اکسید کربن در افزایش فرآیند فتوسنتز و نهایتاً افزایش عملکرد و با توجه به این که حداقل تبادلات گازی بین محیط داخل گلخانه با فضای باز اطراف (به خصوص در فصول سرد سال) صورت می گیرد، تأمین دی اکسیدکربن گلخانه از طرق مناسب (تهویه مناسب، استفاده از مولدهای دی اکسید کربن با اولویت استفاده از سوخت گازی و …) بسته به نوع محصول تولیدی ضروری می باشد.
معمولاً غلظت معمول دی اکسیدکربن موجود در محیط داخل گلخانه ۳۰۰ پی پیام (ppm) است. افزایش سطح دی اکسیدکربن بسته به نوع محصول تا حد ۱۰۰۰ تا ۱۵۰۰ پی پی ام باعث افزایش محصول می شود. لذا اندازه گیری منظم گاز دی اکسیدکربن داخل گلخانه با استفاده از دستگاه سنجش دی اکسید کربن ضروری می باشد.
نقطه حداقل بحرانی دی اکسیدکربن در گلخانه ۱۲۵ – ۲۵ پی پیام می باشد که باعث توقف فعالیت گیاه می گردد. تزریق دی اکسیدکربن در تمام طول روز از طلوع آفتاب تا یک ساعت قبل از غروب صورت می گیرد. زمان تزریق به موقعیت گلخانه و عرض جغرافیایی هم بستگی دارد و در فصل های پاییز و زمستان صورت می گیرد.
این عمل معمولاً در اواخر شهریور یا اوایل مهر تا اواسط فروردین تا اواسط اردیبهشت انجام می شود. در زمان تزریق باید کلیه دستگاه های تهویه و هواساز و خنک کننده خاموش باشد و دریچه تهویه کمتر از ۵ سانتی متر باز باشد.
نکات مهم در مدیریت گرمایش گلخانه
درجه حرارت گلخانه خیار
ارسال دیدگاه